ทำไมอัจฉริยะจึงชอบเดินคิด เดินคุย ?

ทำไมอัจฉริยะจึงชอบเดินคิด เดินคุย ?

สตีฟ จ๊อบส์ ผู้ก่อตั้งบริษัท แอปเปิ้ล
ชอบเดินประชุมมากกว่านั่ง
โดยเฉพาะในการพบกันครั้งแรก และ การพูดคุยเรื่องที่ตัดสินใจยาก
จ๊อบส์ จะเลือกเดินสนทนา

มาร์ค ซัคเคอร์เบิร์ก ผู้ก่อตั้งเฟซบุ๊ค เป็นอีกคนที่ชอบเดิน
มาร์คมักจะพาคนที่เขาต้องการรับเข้าทำงาน
เดินจากสำนักงานใหญ่ของบริษัท ไปยังจุดชมวิวที่สามารถมองเห็นทิวทัศน์ของเมืองโดยรอบ

เมื่อครั้งที่ กุสตาฟ มาห์เลอร์ คีตกวีชาวออสเตรียน ไปขอคำปรึกษาปัญหาชีวิตสมรสจาก
ซิกมุนด์ ฟรอยด์ (Sigmund Freud) นักจิตวิเคราะห์ผู้โด่งดัง
ฟรอยด์ ได้พามาห์เลอร์ เดินคุยนานถึง 4 ชั่วโมง
นอกจากนี้ ลูกศิษย์คนโปรดของฟรอยด์ ก็ยังเปิดเผยว่า
ฟรอยด์ใช้วิธีเดินสอนในตอนเย็นเป็นประจำ

ชาร์ล ดิกเกนส์ (Charles Dickens) นักเขียนชื่อดังชาวอังกฤษ
เดินวันละ 20 ไมล์ หรือ ประมาณ 32 กิโลเมตร ในเวลากลางคืน
ดิกเกนส์เล่าว่า หากไม่สามารถเดินให้เร็วและไกลได้ เขาคงจะต้องตายอย่างแน่นอน

ชาร์ล ดาร์วิน (Charles Darwin) นักธรรมชาติวิทยาชาวอังกฤษ
เดินวันละ 3 รอบ รอบละ 45 นาที
รอบแรกเขาจะเดินก่อนอาหารเช้า รอบสองก่อนอาหารเที่ยง
และรอบที่สามหลังอาหารเย็น

*******
มาริลี ออปเปซโซ ( Marily Oppezzo) และ แดเนียล ชวาร์ตซ์ (Daniel Schwartz)
สองนักวิจัยจากสถาบันสแตนด์ฟอร์ด (Stanford)
ได้ทำการศึกษาเรื่องการเดิน
พบว่า
การเดินช่วยเพิ่มระดับความคิดสร้างสรรค์
ให้สูงกว่าช่วงเวลาที่นั่ง 60%

ไม่ว่าจะเดินบนเครื่องออกกำลังกายในบ้าน หรือ เดินนอกบ้าน
ก็ให้ผลดีเช่นเดียวกัน
และหลังจากเดิน เมื่อกลับมานั่ง
พลังความคิดสร้างสรรค์ที่ถูกกระตุ้นขึ้นมาขณะที่เดิน ก็ยังคงอยู่

*******

นอกจากการเดินจะช่วยเพิ่มพลังความคิดสร้างสรรค์ดังที่กล่าวมาแล้ว
การเดินยังเป็นประโยชน์ต่อสุขภาพอีกด้วย

นิโลเฟอร์ เมอร์เชินท์ (Nilofer Merchant) นักวางแผนธุรกิจ
ที่ทำงานให้กับองค์กรขนาดใหญ่หลายแห่ง เช่น บริษัท Apple และ Autodesk
ได้บรรยายบนเวที TED Talk โดยมีเนื้อหาสำคัญ คือ

เทคโนโลยีทำให้ทุกวันนี้เรานั่งทำงานนานกว่านอนหลับพักผ่อนเสียอีก
ซึ่งเราไม่เคยนึกกันเลยว่า การนั่งก็เหมือนกับการสูบบุหรี่
ที่มีผลให้เกิดโรคได้

ผู้ที่นั่งโดยไม่เคลื่อนไหวร่างกาย จะมีอัตราการเกิดโรคมะเร็งเต้านมและลำไส้
, โรคหัวใจ โรคเบาหวาน สูงกว่าผู้ที่เดินและออกกำลังกายเป็นประจำ

เมอร์เชินท์ บอกว่า
มีอยู่วันหนึ่ง เธอได้รับเชิญให้ไปประชุมตัวต่อตัว แต่สถานที่ไม่เอื้ออำนวย
ผู้ที่เชิญเธอจึงเสนอว่า
“พรุ่งนี้ฉันต้องพาหมาไปเดินเล่น คุณมาได้ หรือ ไม่ ?”
และนี่ก็คือ จุดเริ่มต้นในการเดินประชุมของเธอ

เมื่อได้ไอเดียในการเดินประชุม
เมอร์เชินท์ ก็เริ่มเปลี่ยนจากการประชุมในร้านกาแฟ หรือ ห้องประชุมทั่วไป
เป็นเดินประชุม
ซึ่งหลังจากทำเช่นนี้เป็นร้อย ๆ ครั้ง มันก็ทำให้ชีวิตเธอเปลี่ยนไป
เธอคิดนอกกรอบมากขึ้น และสามารถมองเห็นปัญหา รวมถึงวิธีแก้ปัญหา
จากมุมมองใหม่ ๆ ที่ไม่เคยมีมาก่อน

*******

จะเห็นได้ว่า การเดินคิด เดินคุย
เป็นหนึ่งกิจกรรมที่บรรดาอัจฉริยะหลายคน
ชื่นชอบ และ ปฏิบัติ อย่างต่อเนื่อง

โดยส่วนตัวแล้ว ผมเองก็เป็นอีกคนหนึ่ง
ที่ชอบเดิน เช่นกัน
และพบว่าเมื่อมีปัญหาคิดไม่ตก
การเดินช่วยให้จิตใจสงบ
อีกทั้งยังช่วยกระตุ้นให้พบแนวทางแก้ไขปัญหาได้ในหลาย ๆ ครั้ง

รู้อย่างนี้แล้ว มาเดินกันเถอะครับ

.
.
.
ขอปัญญาจงอยู่กับท่าน
พิสิษฐ์   จง